Maandag, Dinsdag en woensdag

Hallo allemaal!

Maandag:
Het was weer vroeg op staan na zo'n super weekend!In mijn klasje waren ze in de kring aan het zingen. Op de maandag zitten er 4 kinderen met het syndroom van down in mijn groep. Twee kinderen zongen mee en de andere niet. Maar dat geeft niet, het is voor de kinderen namelijk al heel goed dat ze een tijdje in een kring moeten zitten. Na het zingen gingen de kinderen een bloesemboom plakken. ze mochten er kleine propjes creppapier op plakken. Ik ging ondertussen samen met Tigo de koffiefilter onder stiften. Tigo had niet zo veel zin dus moest tot twee keer toe terug geroepen worden. Dat mis ik hier wel, als de kinderen iets niet af maken is dat gewoon goed. Ook met opruimen, als ze het zelf niet opruimen doen de juffen het wel. Terwijl ook deze kindjes het heus wel snappen dat ze spullen eerst op moeten ruimen. Ik heb samen met Alicia de filter afgekleurd. Vanaf half 12 was het vandaag een beetje saai want alleen Alicia was er nog, de rest van de kinderen zaten bij een therapeut of ze waren al naar huis. Ik heb toen meegeholpen met het maken van de kaarten voor de pasen. Toen ben ik naar Lonneke gegaan. Na het werken hebben we boodschappen gedaan en toen snel naar huis want we wilden weer naar de computers.
S' avonds hebben we heerlijke brocoli gegeten en we zijn vroeg gaan slapen.

Dinsdag:
We zouden om 10.00 uur een afspraak met Ivo hebben maar hij had maandag gemaild om het te verzetten. Het werd nu 14.00uur s' middags. We hebben s' ochtends eerst even lekker uitgeslapen en toen zijn we wezen computeren. Voor onze afspraak in de stad zijn we naar het strand gegaan. Het was echt heerlijk weer! We hebben lekker gelopen en schelpjes geraapt. Toen zijn we met de bus naar de stad gegaan. Om 14.00uur zaten we op Ivo te wachten maar hij kwam niet opdagen. Later bleek dat hij een sms had gestuurd dat hij later was maar ik had mijn telefoon niet meegenomen dus wisten we dat niet. Gelukkig kwamen we elkaar toch nog tegen. Samen met Ivo liepen we naar het drugscentrum toe. We waren hier al een keer eerder geweest dus we wisten wat we konden verwachten. Toen we aankwamen zaten er echt 7 mannen binnen. Ik voelde me aan het begin toen toch wel ongemakkelijk maar dat was zo over. De mannen waren erg geinteresseerd en vertelden zelf heel open over hun drugsgebruik. Een jongen van 26 jaar heeft een opleiding afgerond. Hij is nu 7 jaar aan de drugs. Hij zou een goede toekomst kunnen hebben door de opleiding maar hij kan niet zonder de drugs. Echt zonde. Een jongen van 26 is nu bezig met afkicken. We onmoetten ook de baas van de stichting. Een hele vriendelijke vrouw. Ze vertelden dat er gisteren twee jongens aan een overdosis zijn overleden. Dat was echt wel moeilijk om te horen. Een van de jongens wilde zich laten testen op hepatites en aids. Hij moest bloed afgeven bij de verpleegkundige. Ze deed dit in de bus en wij mochten kijken. Daarna mochten we mee op outreach. Dat houd in dat we met twee mannen mee gingen die de verslaafden opzoeken om ze schone naalden en spuiten te geven. De out reach was in de zigeunerwijk. Voor het straatje waar heel veel dealers zijn stonden drie mannen, ze kijken of er geen politie aan komt. Toen we het straatje in liepen en de bocht om gingen kwamen er echt 10 mannen gelijk op ons af. Ze wilden allemaal schone naalden en spuiten. Er liep een jongere knul tussen. Als we later vragen hoveel dealers er nu waren, blijkt het dat er zeker 7 dealers bij zaten. Om verslaafden hun spullen te geven in zulke straatjes hebben ze altijd toestemming nodig van de dealers.
Bij ons volgende straatje mogen we foto's maken als we het maar wel onopvallend doen. Als we aankomen komt er een man met een kindje spuiten en naalden halen. Dat is echt iets wat ik niet snel zal vergeten. Dit jongetje heeft een papa die zijn lichaam kapot maakt.
We hebben wat foto's gemaakt maar een van de mannen heeft het gezien. We gaan maar gelijk weg. Dat was dus maar een korte out reach.
We worden weer afgezet in de stad en we gaan dan gelijk naar huis. Deze dag was weer vol met nieuwe indrukken. Thuis praten en denken we er nog veel over na. Daan gaan we slapen.

Woensdag:
We moesten vandaag om 9.00 bij een bushalte zijn waar Ivo op ons stond te wachten. Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest. Het was een eind lopen maar na een half uur waren we er. De baas van de drugsstichting is hier sociaal werker. Ze werkt in het ziekenhuis dat voor geestelijk zieken mensen is. Op de vrouwenafdeling mogen we bijna gelijk meekijken bij de groepstherapie. Er zitten ongeveer 15 vrouwen in deze groep. De meeste vrouwen zijn rond de 45 jaar denk ik. Er is een jong meisje. Veel vrouwen zien er echt levens moe uit. Alle vrouwen hier zijn depressief en de meeste zijn ook nog schizofreen. Aan het begin van de therapie gaat het altijd over actuele dingen. Zoals het dus vandaag even over de lente ging. Na een tijdje ging het over een andere groepsgenoot. Ze was vandaag niet aanwezig. De meeste vrouwen zijn bang voor haar omdat ze eten steelt. De meeste vrouwen die hier zitten zijn erg arm en tellen dus elke leva die ze hebben. Ze krijgen eten van het ziekenhuis, niet veel maar toch. De vrouw steelt dus dat eten. Het enige dus wat ze hebben. Morgen gaan ze er met de vrouw over praten. Als ik om me heen kijk zie ik vrouwen waarbij alles wat er gezegd wordt langs heen gaan. Anderen zitten er gespannen bij en diegene die deelnemen aan de gesprekken lijken kalm. Later in het gesprek gaat het over zelfmoord. Alle vrouwen hebben de gedachten gehad dat het de enige uit weg was. De meeste vrouwen blijven hier maar een maand. Alles moeten ze zelf betalen en meestal is na die maand het geld op dus kunnen ze niet anders dan er weg gaan. Er is ook een afdeling met drugsverslaafden die bezig zijn met afkicken. Daar gaan we morgen kijken. Ook bij de afdeling voor verslaafden is het zo dat je er maar kort bent. Alleen het schoonmaken van je lichaam gebeurt hier. Binnen 15 dagen zijn ze clean. Dan gaan ze weer terug de maatschappij in. Vaak vallen ze dan terug omdat ze geestelijk nog niet onafhankelijk zijn. Ook gebeurd het dat ze dan overlijden aan een overdosis. Omdat hun lichaam niks meer gewend is kan een beetje drugs al fataal zijn.
Na nog wat nagepraat te hebben gaan we naar huis. Maar voor dat we naar huis gaan, gaan we nog even langs Karin Dom. Daar gaan we volgende week voor het laatst werken. We moesten nog even wat afspraken maken met Anita. We gaan zaterdag met haar een dagje uit.
Ook deze dag zat weer vol met nieuwe indrukken.
Vanavond gaan we maar is een begin maken aan de grote voorraad eten die we nog hebben.
Liefs Maaike